Passacaglia na orkiestrę, 1953, 1984.

Passacaglia na orkiestrę to jeden z pierwszych utworów Palestra, w którym kompozytor użył techniki serialnej. Całość kompozycji jest oparta na formule basowej złożonej z czterech współbrzmień tworzących dwunastodźwiękową serię. Oprócz tego używa kompozytor drugiej serii w głosie górnym. Passacaglia na orkiestrę to utwór o rozbudowanej fakturze, napisany na dużą orkiestrę, z potrójnym drzewem, rozbudowaną perkusją, dwoma harfami i fortepianem kontynuujący ekspresjonistyczny nurt w twórczości Palestra.

Prawykonania Passacaglii dokonał Franz André 8 czerwca 1955 roku w Brukseli. W 1984 roku Palester stworzył drugą wersję utworu, która pozostała w rękopisie. Natomiast w 1971 roku powstała Passacaglia na fortepian.