Leon Schiller (1887–1954)

Jego talent wypowiedział się najlepiej i najpełniej w okresie dwudziestolecia niepodległości. Schiller był tym, który nadał teatrowi polskiemu tego okresu jego kształt realny, on był tym, który stworzył pewien monumentalny styl interpretacji wielkich dzieł romantyzmu polskiego, on w końcu wychował całe pokolenie reżyserów i teatrologów w nowoczesnym tego słowa znaczeniu. Postać tego wybitnego artysty dominuje z wysoka całą drogę rozwojową i wszystkie dążności i zamierzenia artystyczne naszych teatrów w okresie międzywojennym. Ale psychika jego była tak skomplikowana, że wiele lat upłynie, zanim "rozgryzą" go historycy naszego teatru i wyznaczą mu właściwe miejsce w tym okresie pomieszania pojęć i ideologii. Jeśli bowiem Warszawa składa dziś hołd Schillerowi – potulnemu i wiernemu członkowi Partii, to my mamy co najmniej takie samo prawo uczcić wielkiego artystę.

1954