Michał Kleofas Ogiński (1765-1833)

Ogiński wyrósł w atmosferze XVIII w. i psychika jego byłaby doskonałym przykładem owego zrównoważonego, w miarę sceptycznego stylu życia ludzi osiemnastowiecznych, gdyby nie pewien przedsmak romantycznego smutku i zadumy, który czyni jego postać szczególnie sympatyczną. W sumie jest to człowiek przełomu, co przełożone na język muzyki oznacza, że wprawdzie muzyka jego porusza się całkowicie w kręgu muzyki klasycznej, ale zawiera również nieśmiałe i podświadome zadatki przyszłej drogi rozwojowej muzyki polskiej. Przechodząc od tej sztuki niedopowiedzeń do dzieł Chopina znajdujemy się już w samym sednie problemu stylu polskiego i muzyki narodowej.

1952