Guillaume Apollinaire (właściwie: Wilhelm Apolinary Kostrowicki, 1880-1918)

 

Dziś wiersze miłosne i erotyki Apollonaire'a są tą częścią jego dzieła, która zachowała najwięcej uroku świeżości i głębokiego przeżycia. I tu znów poezja splotła się nierozerwalnie z życiem. Ten kochliwy i przepadający za kobietami młody człowiek nie znalazł bowiem nigdy w życiu pełnego szczęścia. I to odbiło się bardzo subtelnie i głęboko na jego dziele, i nadało mu przewodnią nutę tragicznego liryzmu. Liczne miłostki Apollinaire'a, z których każda wydawała mu się największą miłością jego życia, powodowały – na szczęście dla nas – każdorazowy nowy wylew, nową efuzję liryki najczystszego kruszcu. Ze zrozumiałych względów adresatki nie spieszyły się z publikacją tych wierszy i stąd wiele z nich doczekało się wydania dopiero teraz. I tak przed kilku latu wyszedł bardzo piękny zbiór pod tytułem Cień mojej miłości, a obecnie tom zawierający korespondencję i wiersze skierowane do swej późniejszej żony, a wydane pod tytułem Wzruszające jak pamiątki.

1952