Manuel De Falla (1876-1946)

De Falla jest artystą, który przy trwałym i wiernym oparciu o motywy folkloru potrafił jednocześnie wyrazić w swej twórczości wszystkie psychiczne odrębności hiszpańskiej rasy. Twórczość jego jest bardzo skromna ilościowo, a pochodzi to stąd, że pracował on niesłychanie powoli i wykuwał swe dzieło w twardym i niewdzięcznym materiale odwiecznych tradycji ludowej muzyki andaluzyjskiej i kastylijskiej. Był on najklasyczniejszym typem Hiszpana – głęboko religijny, nastrojony mistycznie De Falla wierzył ze skromnością właściwą dawnym, średniowiecznym budowniczym katedr, że dzieło nie poczęte na chwałę Bożą nie może być dziełem doskonałym. Toteż jest on postacią bardzo daleką od dzisiejszego typu artysty nerwowo szukającego oparcia w coraz to nowych prądach i tendencjach estetycznych.

1952