Wanda Landowska (1879-1959)

Każdy meloman zna rolę Landowskiej w odrodzeniu klawesynu. W ciągu całego wieku XIX klawesyn był nieznany na estradach koncertowych i trzeba było dopiero wieloletnich wysiłków młodej warszawianki, uczennicy Aleksandra Michałowskiego, aby przywrócić temu instrumentowi prawa, które mu się tak słusznie należały. Landowska rozpoczęła swą wielką akcję „odnawiania” dawnej muzyki klawesynowej. Zaczęła ona po prostu grać utwory pianistyczne z dawnych czasów tak, jak one były napisane, to jest nie na fortepianie, ale na klawesynie. Ta akcja została uwieńczona światowym powodzeniem i pozwoliła Landowskiej na stworzenie całej uczelni poświęconej wyłącznie studiom nad muzyka dawną – a specjalnie klawesynową. Szkoła [L'Ecole de Musique Ancienne] ta mieściła się przed wojną pod Paryżem, w Leu-la-Foret, a obecnie prowadzi ją Landowska w Stanach Zjednoczonych. Dzięki swojej działalności pedagogicznej wychowała ona całe pokolenie klawesynistów i dziś spotykamy znów ten piękny instrument na wszystkich światowych estradach koncertowych.

1954