Zofia Nałkowska (1884–1954)

Trudno mieć do niej pretensje, że nie potrafiła się wznieść ponad falę wydarzeń i oceniać je z perspektywy szerszej. Była przede wszystkim kobietą – kobietą czarującą – która nawet w najgorszych chwilach życia nie zapomina, który mężczyzna jest piękny i pociągający, a który nie. I dlatego też nie będę poruszać sprawy tak szybkiego przeskoczenia Nałkowskiej z jednego frontu ideologicznego do drugiego, nie będę przypominać jej powojennej, zbyt szybkiej zmiany poglądów. Bóg z nią. Ale pamiętam, że wielu z nas dotknęło to wówczas bardzo boleśnie.

1971